Dit is een verhaal over licht en liefde.
Jef vertelt hoe hij de adelaar, Freedom (Vrijheid) genaamd, heeft leren kennen.
"Toen Freedom in een dierencentrum binnengebracht werd, kon hij niet staan. Beide vleugels waren gebroken. De linkervleugel zelfs op 4 plaatsen. Hij was sterk vermagerd en zat onder de luizen.
Besloten werd om de adelaar een kans te geven om te overleven en vanaf dat moment week ik niet meer van zijn zijde. Freedom kreeg een comfortabele kooi met een flinke laag krantensnippers op de vloer waarop hij kon rusten. Ik maakte er een gewoonte van om bij hem te gaan zitten en met hem te praten. Ik spoorde hem aan om te vechten voor zijn leven. En dan lag hij daar, mij aankijkend met die grote bruine ogen. Wekenlang hebben ik hem via een buisje gevoed…..
Na 4 tot 6 weken kon Freedom nog niet op zijn poten staan. Op een gegeven moment moesten we de beslissing nemen om hem te laten inslapen als hij binnen een week nog niet verbeterd zou zijn. Het zag er slecht uit. We hadden nog maar een week de tijd tot vrijdags. De donderdagmiddag daarvoor zou ik nog naar Freedom gaan kijken, maar ik wilde eigenlijk niet gaan, omdat ik de gedachte aan euthanasie niet kon verdragen. Maar toch ging ik. En toen ik ter plekke kwam zag ik dat iedereen van oor tot oor liep te grijnzen.
Ik liep onmiddellijk door naar Freedoms kooi, en daar zag ik hem staan. Een mooie grote adelaar, op eigen poten, en levenslustig. De tranen sprongen me in de ogen.
Wat was dit een prachtige dag.
We wisten echter ook dat Freedom nooit meer zou kunnen vliegen. Dus vroeg de directeur mij om hem te trainen met de handschoen. Dat gebeurde. We begonnen met educatieve programma's voor scholen in west Washington. We haalden zelfs de kranten, de radio en enkele t.v. programma's."
Jef vertelt verder:
"In het voorjaar van 2000 werd vastgesteld dat ik kanker had. Het was reeds in een vergevorderd stadium. Ik moest dan ook een chemokuur ondergaan van 8 maanden. Daarbij verloor ik mijn haar en al mijn tanden. Ik kon praktisch niet werken. Als ik me enigszins goed genoeg voelde ging ik naar Freedom en nam hem mee voor
een wandeling.
Freedom verscheen ook in mijn dromen en in mijn dromen hielp hij me om de kanker te bevechten. En dit gebeurde vaak, steeds weer opnieuw.
Toen, in november 2000, moest ik naar het ziekenhuis voor de laatste controle. Mij was verteld, dat wanneer de kanker na 8 chemokuren niet verdwenen zou zijn, ik alleen nog maar een kans zou hebben via stamceltransplantatie. De test werd uitgevoerd en de maandag daarop moest ik terugkomen voor de uitslag. En toen kreeg ik te horen dat de kanker volledig verdwenen was! Wauw!!!
Het eerste wat ik deed was naar Freedom gaan om hem mee te nemen voor een wandeling. Het was koud en mistig, en ik nam hem mee naar de top van de heuvel. Ik had nog geen woord met mijn adelaar gesproken, maar op een of andere manier wist hij het toch.
Hij keek me aan en vouwde alle twee zijn vleugels om me heen. Ik voelde ze op mijn rug samenkomen. Ik was omhuld door adelaarsvleugelen. En hij raakte mijn neus aan met zijn bek en hij staarde in mijn ogen. En daar stonden we, ik weet niet hoe lang. Het waren magische ogenblikken.
Vanaf toen zijn we zielenmaatjes gebleven. Eigenlijk waren we dat al vanaf het eerste moment dat we elkaar zagen. Dit is echt een zeer speciale vogel."
En tenslotte vertelt Jef:
"Er zijn mensen geweest die ziek waren en naar ons toe kwamen als we buiten wandelden. En Freedom had een bepaalde uitwerking op die mensen.
Zo was er eens die man die terminaal ziek was. Ik liet hem Freedom vasthouden. En toen knikten die man zijn knieën en hij zwoer dat hij de kracht van de adelaar door zijn lichaam voelde gaan.
Ik kan nog heel veel van dit soort verhalen vertellen.
Ik zal me er altijd van bewust blijven wat een voorrecht het is om bij zo'n geweldig wezen als Freedom te mogen zijn."
- Jef -
Geluk maakt je vriendelijk.
Beproevingen maken je sterk.
Verdriet houdt je menselijk.
Mislukkingen houden je nederig.
Hoop en vertrouwen doen je voortgaan.
En het Licht en de Liefde in je Hart verlichten en effenen je pad.
Wil je op dit artikel reageren, dan kan dat via de contactpagina.
Zie knop 'contact'.
